alles nieuw ...

Hallo,

na bijna 3 weken in een bergdorpje geleefd te hebben ben ik nog eens afgezakt naar Pokhara.

In mijn vorige blogje was alles nog onzeker en wist ik nog niets. Nu 3 weken later heb ik terug veel te vertellen.

Toen ik op zondag nog niets gehoord had van mijn contactpersoon, heb ik zijn naam even gegoogleld en daarop vond ik een telefoonnummer. Dit nummer dan even gebeld en op maandag zou ik Damodar dan ontmoeten in zijn hotel rupa vieuwguesthouse. Op maandag vertrok ik dan naar Pachabaiya op weg naar mijn nieuwe avontuur. In Pachabaiya ontmoette ik dan Damodar, zijn vrouw en een van zijn dochters. We spraken even maar dan moest hij naar een meeting. Ik bleef in zijn huis wachtten om naar mijn gastgezin te gaan. Ondertussen praatte ik wat met zijn dochter en keek tv (typisch Nepalees, als er power is kijken ze meestal tv). Een beetje voor 14 uur was Damodar dan terug en ging hij met mij naar de local bus. Stel je een overvolle bus voor en dan ik met een backpack, een gewone rugzak en een zijzak. Gelukkig was het maar 20 minuten op de bus. In Tsower aangekomen stond de principal van de school mij op te wachten. Hij ging met mij naar mijn nieuwe gastgezin. Een moeder Sita (31 jaar) en 2 zoontjes Kapil (11 jaar) en Sagar ( 8 jaar). Later meer over hen. We spraken af dat ik op dinsdag kennis zou maken met de school.

Ik leef hier dus in het dorpje Tsower een half uurtje in de bus van Begnastal. Maar de busrit lijkt meer op een ritje in de roetsjbaan maar soit. Het dorpje teld een huis of 10 en het is een echt dorp. Iedereen weet hier alles van elkaar en ziet ook alles van elkaar omdat we hier buiten leven. MIjn gasthuist bestaat uit 2 kamers, waarvan ik er al een inpalm. Dan is er nog een andere kamer waar het gezin slaapt en waar ook de tv staat en ik 's morgens eet. Dan hebben we nog een keuken, maar meestal kookt de moeder buiten op hout. Dan nog een toilet en douche / anex afwasruimte. Dan nog 2 hokken voor kippen en een hok voor de 2 geiten. De moeder heeft namelijk voor job kippen kweken. De vader werkt in Bombay en komt 1 keer per jaar naar huis, maar hij belt wel wekelijks. Zoals je kan lezen leven we hier dus heel dicht op elkaar. Ik ben hier eigenlijk nooit echt alleen. Want ik ga naar school met Sagar en de andere kinderen van het dorp en ik kom terug van school samen met hen. In het gastgezin speel ik veel met de kids en help hen bij hun huiswerk. Als het donker is en de moeder is aan het koken dan speel ik spelletjes met hen. Ik heb hier een spel kaarten en maakte een memory en domino ( ik gebruik deze ook op school). Gisteren hielden we een wedstrijdje touwtjespringen. De moeder kookt ook lekkere dal bhaat. De dal is met superveel linzen en elke dag eten we een groentenmengeling oftewel brocolli, bloemkool of gewone kool met aardappelen. Ze vroeg wat ik in Belgie eet. En dan vroeg ze hoe we aardappel allemaal eten. En ik kreeg nu al 2 maal gekookte aardappel voor lunch als ik van school kwam. En niet een klein beetje, nee hoor 9 middelgrote aardappelen en dan vraagt ze nog of ik bij wil.

Op school was het even aanpassen. De school telt een 150 leerlingen waarvan er ongeveer elke dag een honderdtal komen. Van mijn huis wandel ik zo een 15tal minuten naar school, eerst bergaf en dan verder door de rijstvelden. Ik geef les in de nursery class, kindjes van 3/4 jaar die zowel het Nepalees als Engels alfabet leren. Alsook leren tellen in het Nepalees en Engels. Ik oefen met hen tellen en het alfabet in het Engels. Ik leer het hen opzeggen en schrijven. Ik maakte stippellijntjes cijfers en letters om het hen zo te leren. Ik merk nu dat de leerkracht het ook gebruikt voor het Nepalees. Verder heb ik al gekleurd met hen, ze hebben 1 doosje kleurpotloden op school. Sommige kids wisten niet hoe ze een kleurpotlood moesten hanteren. Ik speelde ook spelletjes met een bal wat ze super vonden. Dan ga ik meestal naar class 2. Daar was hun boek afgewerkt en moest ik het nog maar een keer van het begin opnieuw doen. wat wat moeilijk is want alle oefeningen zijn al gemaakt ( wat niet wil zeggen dat ze de juiste antwoorden hebben). Daarom met hen al een paar keer memory gespeeld en sport gegeven. Dan geef ik Engelse grammar in class 3, dit gaat meestal heel vlot. Dan ga ik naar class 6, deze heeft een paar heel sterke leerlingen en aan de andere kant een paar meisjes die helemaal geen Engels begrijpen of spreken. De sterkere leerlingen helpen mij vertalen. Dan is het tiffin, elke middag een klein bordje rode bonen. En als we geluk hebben een beetje beaten rice of een eitje. Dan na tiffin ga ik terug naar class 3 voor social studies. Maar hun boek heb ik net afgewerkt dus vanaf nu ga ik hen leren mooi schrijven. Want ze maken alle letters even groot en laten ook geen spaties tussen hun woorden. Ik ga knutselen, muziek maken, sporten met hen. Dan ga ik naar class 1, dit is het moeilijkste want dit is het laatste lesuur en dan zijn deze kids moe en moeilijk te motiveren. Maar meestal met sportactiviteiten lukt het een beetje. Dit is mijn normale verloop. Maar vaak als er een leerkracht niet is geef ik ipv nursery les in class 1. En in plaats van de zwakkere leerlingen uit class 2, de volledige klas. En zoals meestal het geval is, is er wel minstens 1 leerkracht afwezig. Zo werd ik hier op mijn eerste dag al alleen voor de klas gezet want er waren 2 leerkrachten afwezig. Ik heb hier ook een nieuw beloningssysteem uitgewerkt. Wanneer de leerlingen hun huiswerk maken mogen ze een sticker kiezen of maak ik een tekeningetje in hun boek. Het blijkt wel te werken, ze vragen om de stickers en meer leerlingen maken hun huiswerk. OP school hielden ze ook een picknick. Dit houd in dat ze met de leerlingen een eindje door de rijstvelden wandelen en dan een vuurtje maken en beginnen te koken. Tegen mij zeiden ze speel maar met de leerlingen en alle leerkrachten begonnen te koken. Dan was het plots tijd om de geit te gaan vangen. Jaja de geit voor de picknick gingen ze eerst met zen allen ( mannelijke leerkrachten en leerlingen) vangen en werd dan gewoon voor de ogen van de leerlingen geslacht. Ja verser dan dit kan je het niet hebben. Ik speelde verder met de kids. Normaal gezien spelen de kids gewoon alleen en koken de leerkrachten. Verder heb ik hier ook veel vrije dagen door de festivals, vorige zondag rond 8 uur smorgens kwam de buurman zeggen dat het geen school was ( sommigen zeiden dat het voor Losar was, anderen zeiden dat het voor valentijn was). Op maandag ging ik dan naar school er waren 4 leerkrachten niet. En na 1 uur les gegeven te hebben kwam een van de leerkrachten zeggen dat er sommige scholen in de buurt gesloten waren en dat ze ook gingen sluiten. Dusja dan sturen ze gewoon alle leerlingen naar huis.

Ik heb hier best veel vrije tijd. S morgens om 6.45 sta ik op en schrijf ik in mijn dagboek. Ondertussen krijg ik altijd een glaasje tato pani ( warm water) en daarna thee met koekjes. Dan was ik mij en lees wat of help de jongens met hun huiswerk. Dan rond 9 uur eet ik dal bhaat en daarna tandjes poetsen, kurta aantrekken en naar school. Dan van 10 tot 15.15 a 16 uur naar school. Dan rond 16.15 thuis en dan terug iets om te eten. Dan helpen met huiswerk, lezen, spelletjes spelen, tv kijken, ... rond 19 uur dal bhaat en rond 20 uur naar bed. Ik vraag die moeder elke dag of ik haar kan helpen maar dit wil ze niet.

De uitjes die ik maakte; ik bezocht de Varahi Mahadir tempel. Dit is de tempel die je enkel met een bootje van phewalake kan bereiken. Sagar nam me mee naar rupalake, een half uurtje stappen van mijn huis hier. Ik kan het meer zien vanuit mijn huis. Kapil nam me mee naar Begnastal. Met de moeder en de vrouwen van het dorp ging ik naar Karaputar op Shivaratri. De verjaardag van Shiva. We moesten melk brengen naar Shiva en Parvati. Ervoor mochten we niet eten. rond 9.30 waren we bij de tempel. Dan gingen we eerst naar de rivier om handen en mond te reinigen en een offerplekje met bloemen en wierook te maken. Dan gingen we naar 2 tempels en een heilige boom. Telkens moesten we een heel eind aanschuiven. Elke keer gaven we melk, een muntstukje, bloemen en een offer met bloemen, fruit, wierook, ... Ik kreeg veel tikas. Er stonden veel heilige mannen om tikas te geven voor geld. Rond 12 uur konden we dan wat eten. Er stonden daar dan ook winkelkraampjes dus gingen de vrouwen wat schoppen. Dan rond 13.30 keerden we terug, bleek dat er geen bussen reden. Dan maar 2 uur gewandeld. Dan op het einde echt wel gevaarlijk moeten wandelen 1 misstap en ik lag een paar meter dieper maar soit we hebben het overleefd. En daar stond dan een bus te wachten, en toen we in de bus zaten moesten we nog eens 30 minuten wachten vooraleer hij vertrok en dan nog een halfuur rijden en we waren terug thuis. Het was een superervaring om dit te kunnen doen met de vrouwen uit het dorp. Vandaag wandelde ik dan naar de world peace pagoda, het was een mooie wandeling door het bos en ik keerde terug met een bootje over phewa lake.

Jullie centjes; jaja ik ben vandaag weer aan het shoppen gegaan. Ik kocht boekjes voor de schoolbibliotheek. Ik vond Engelse sprookjesboekjes en nog eenvoudige leesverhaaltjes. Ik kocht ook verf, penselen, kleurpotloden, wasco. Wat wil ik nog aankopen; spelmateriaal voor de nurseryclass, wat sportmateriaal en ik denk erover om een les te geven over tanden poesten want sommige leerlingen hun tanden zien er verschrikkelijk uit. Daarom denk ik om voor elke leerling een tandenborstel en tandpasta te kopen. Ik wil ook voor alle leerlingen nog een paar keer fruit meenemen want dit kan je bij ons in het dorp niet kopen en eten we hier dus ook heel weinig.

Nu ik dit zo bekijk is dit een superlange blog geworden en ik zou nog zoveel kunnen vertellen maar later meer nieuws.

Vele groetjes jana