Toen was er sneeuw .....

Hellow,

Nu ik terug met beide benen onder de 1000 meter sta is het tijd om opnieuw een blogje te schrijven over mijn tocht tot op 4130 meter hoogte.

Zondag 17 januari begon ik aan mijn trekking. Al was de eerste dag niet wandelen. Ik vertrok smorgens om 4.45 bij mijn gastgezin ( nadat ik van mijn Nepalese zusjes had moeten wakker maken om de deur voor mij open te doen). Dan wandelde ik naar het Bhaktapur busstation. Ik was daar rond 5.15 normaal gezien gaat de eerste bus rond 5.30 dus ik was ruim in tijd. Bleek dat de eerste bus die dag pas rond 6 uur ging vertrekken. Eventjes stress want de bus naar Pokhara vertrekt om 7 uur. Maar alles kwam goed. Om 7 uur zaten mijn gids en ik in de bus op weg naar Pokhara. In het begin wisten we niet zoveel te vertellen. Die avond in Pokhara ging ik even nog wat warme kleren kopen.
Op maandag begon de trekking dan echt. Eerst namen we een taxi naar Naya Pul en vandaar wandelde ik naar Ulleri. Normaal ging ik een dorpje eerder stoppen maar het was dan nog maar 2 uur en mijn gids (Shiva) vroeg of ik nog wat verder wou wandelen. Dat wou ik wel, tot ik vroeg hoe ver het was naar het volgende dorpje, oh zo een 2 uur stijl bergop :-). Maarja het was wandeldag 1 en ik was nog vol energie. En het uitzicht die je na zo een dagje wandelen krijgt maakt veel goed. Op dag 2 wandelde ik dan van Ulleri naar Ghorepani. Dit was een heel korte wandeling enkel een 4tal uur. Maar ik was blij dat ik het steile stuk klimmen gisteren al gedaan had. Ik kon ook heel de dag wandelen in mijn tshirt wat super was. In de lodge savonds was ik ook de enige tourist, het was super om te zien hoe het gezinsleven gewoon verder ging. Ik kreeg ook nootjes en na mijn dal bhaat nog een stukje cake 'just for taste' dat had de oudste zus gemaakt voor de jongere kinderen want het was hun laatste dag vakantie. Echt super. Op dag 3 wandelde ik smorgens vroeg naar poon hill ik was er al rond 6.25 ruim op tijd. Eerst dronk ik een tasje thee, het was super om de bergen zo vroeg smorgens te zien en zo dichtbij, de opkomende zon gaf de bergen ook een mooie roze / gele gloed. Dan wandelden we terug naar Ghorepani voor het ontbijt. Na het ontbijt wandelde ik naar Tadapani. Het eerste deel was een stevige klim. Maar het was de moeite waard als je dan al die bergen ziet. Na dan nog een paar uur bergop en bergaf kwam ik aan in tadapani. Ik kreeg vandaag ook te horen dat ik misschien niet naar ABC zal kunnen omdat er strike zou zijn vanaf zondag en dat de lodges onder de weg dan gesloten zouden zijn. Morgen zouden we contact opnemen om te horen van Nilam wat we moesten doen.
Op dag 4 wandelde ik van Tadapani naar Chomrong. Ik wandelde door de jungle ( jammer dat er niet veel in bloei was) ik hoorde vele vogeltjes tjilpen wat super was. Ik was al vroeg in het guesthouse vandaag dus had tijd om even te relaxen ( boekje, theetje) ik begon nu toch ook te voelen dat ik meer zout begon nodig te hebben dan maar even een soepje besteld waar ik extra zout kon indoen. Ik kreeg goed nieuws de strike zou waarschijnlijk afgeschaft worden dus ik kon doorwandelen naar ABC. Deze nacht werd ik wakker van een knagend geluid muis of rat wie zou het zeggen. OP dag 5 wandelde ik van Chomrong naar Dovan. Ik begin nu toch stilletjes aan te merken dat ik hoger begin te gaan. In de bossen waarlangs ik liep hoorde ik dieren zich verplaatsten maar zag ze jammer genoeg niet. Vandaag liep er ook een KOreaan telkens in mijn buurt met zijn muziek heel luid, ik kreeg het ervan op mijn zenuwen, ik genoot net zoals elke dag van de geluiden van de natuur want die zijn echt super. Aangekomen in Dovan verwende ik mezelf even met een chocoladpudding.Vandaag was ook de eerste dag dat ik terug met andere toeristen in een hotel was. Best wel eens leuk om te kunnen kletsen. Op dag 6 wandelde ik dan van Dovan naar Macchapuchhre base camp. Dit was best een vlakke wandeldag in het begin, vanaf Himalaya gaat het dan bergop. Vandaag zag ik dan ook eindelijk de aapjes van heel dichtbij, toch wel een leuk moment. In Deurali was het lichtjes aan het regenen / smeltende sneeuw toen ik toekwam. Na de lunch was dit wat harder geworden maar nog ok. We besloten om er door te wandelen. Het was super om sneeuw te zien, voelen, horen. Maar het maakte het wandelen ook wel een stuk zwaarder, samen met de grote hoogte was dit een enorm zwaar stuk voor mij. Het was de eerste keer dat ik er ook langer over wandelde dan dat de borden langs de weg aangaven. Aangekomen in het MBC moest ik even gaan liggen want ik had best veel energie verdaan. Maar na wat rust en een tasje thee met cocosbiscuits kon ik er weer tegen. Snachts dan nog ziek geweest van de hoogte. Hier was het ook even spannend of ik ABC zou bereiken of niet want als het de hele nacht nog zou regenen zou het te gevaarlijk zijn om op te klimmen want dan zouden we da wandelpaden niet kunnen zien en gevaarlijk kunnen vallen. Gelukkig was het die nacht gestopt met sneeuwen en kon ik smorgens om 6 uur vertrekken naar ABC. Mijn guide en ik waren de eersten die een spoor maakten in de sneeuw toch wel bijzonder. Ik had terug last van de hoogte en wandelde hierdoor heel traag. Maar de uitzichten onder de weg en de sunrise onder het wandelen zou ik nooit gemist willen hebben. Aangekomen in het ABC gingen we eerst ontbijten, ook al had ik geen honger. Ik begon terug last te krijgen van de hoogte en na een korte wandeling door ABC begonnen we terug af te dalen. Maar ABC zelf is echt super je bent volledig omringd door bergen met sneeuw. Die dag daalden we af tot in Himalaya. Vanaf dat ik een 1000tal meter lager was voelde ik me terug supergoed. Bij het naar beneden wandelen moesten we supervoorzichtig zijn want door de andere wandelaars en het dooien werd het een smerige en gevaarlijke boel. Tussen deurali en Himalaya lag er dan geen sneeuw meer, daar ging mijn plan om deze avond nog een sneeuwman te maken. Deze avond kwam ik voor het eerst mensen tegen die Nl spraken wel leuk. Na een goede nachtrust kon ik verder afdalen naar Chomrong.Dit was dezelfde weg dan in het doorgaan, maar toch leken de dingen anders want nu zag ik helder wat anders in de mist was en omgekeerd, ook bekeek ik nu alles van de andere kant. Op 26/01 wandelde ik dan van Chomrong naar Jhinu. DIt was maar een uurtje en een half stappen. Normaal gezien had ik een rustdag op ABC maar door de hoogteziekte kwam ik naar beneden. In JHinu eerst in mijn boek gelezen en na de middag naar de hot springs. Deze waren lekker warm al hield ik het op een beenbadje en ging er niet volledig in. Daar er net iets teveel kijklustige nepalese mannen waren en dat niet echt comfortabel aanvoelde. Toen het begon te druppelen keerden we terug. DIe avond speelde ik met mijn guide tiger and goat op een geimproviseerde manier. Het spelbord getekend op papier en met mais en hout. Ja Lore ik heb het reeds in Bhaktapur gekocht want het is een zalig spelletje. Het was echt super in het begin verloor ik altijd maar eens ik beter wist hoe te spelen werden het evenwaardige spelletjes. Dan was mijn laatste wandeldag al aangekomen. Ik wandelde van Jhinu naar Nayapul. Ik kon nu terug in mijn tshirtje wandelen, de dagen ervoor had ik toch telkens minstens mijn fleece nog nodig. Deze laatste dag was veel bergaf en soms wat opklimmen. Maar ik had precies energie voor 10 na mijn rustdagje.

Weetjes van tijdens de trekking; op de meeste plaatsten steken ze savonds een vuurtje aan om bij op te warmen, bijna elke avond het te mistig was om de bergen te zien en het dan elke morgen een leuke verrassing was, ik elke morgen naar de sunrise keek, ik elke avond dal bhaat at met mijn handen wat alle hoteluitbaters wisten te apprecieren ( van de dal bhaat was ik zeker dat het vers was en ze hoefden geen extra energie te gebruiken om het klaar te maken want ze maken dit voor zichzelf ook klaar), je in de meeste restaurants je eigen bestelling mag / moet noteren, ik vaak over en rond watervallen moest wandelen, je elke dag opnieuw telkens een berg op moet wandelen en dan terug afdalen naar de rivier, ik elke dag na het wandelen mezelf verfriste en daarna met een theetje in mijn dagboek schreef, mijn guide en ik nog de hele trekking grapjes gemaakt hebben over de muis in mijn kamer, je vanaf chomrong geen botteld water meer kan kopen maar wel cola, fanta, sigaretten en meer luxe producten, de prijzen in de restaurants per regio vastliggen, ik bijna elke morgen stopte voor een tasje thee met een graanreep, mijn guide en ik een mengeling van Engels, Nepalees en Nederlands spraken, ....

Het was een supervaring om zo in mijn eentje te gaan trekken. Want gedurende het wandelen spraken mijn guide en ik bijna niet. Ik had gewoon tijd om mijn gedachten de vrije loop te laten, te genieten van de natuur, soms alleen maar te kunnen denken van hoe geraak ik die berg op, soms enkel maar geconcentreerd kunnen zijn op het wandelen.Het was een mooi bezinningsmoment zo halfverwege mijn Nepales avontuur.

Ik ben nu al even in Pokhara en het is toch wennen om terug te zijn in het Westerse leven. Want hier is alles georentieerd op toeristen. Ik ben nu aan het afwachten voor nieuws over mijn vrijwilligerswerk in Pachabaiya. Want het is nu zaterdag en normaal gezien ga ik maandag maar ik heb nog niets vernomen dus het word nog spannend. Ook al is dit typisch Nepalees ik zou nu toch graag een telefoontje krijgen van mijn contactpersoon van Pachabiya zodat ik weet waar ik hem maandag zal ontmoeten. Maar verder heb ik hier een guesthouse met een supertuin en is het hier 23 graden dus aangenaam luierweertje. Ik ben hier ook begonnen aan het boek Shantaram ( met dank aan Matthijs voor de tip) het is echt een superboek. Vooral omdat ik mijn nu na een paar dagen India en een paar maanden Nepal echt de dingen kan voorstellen.

Zo dit was het voor nu, ik weet niet of ik internet heb in Pachabaiya maar dat zal de tijd wel uitwijzen.

Vele groetjes jana