een bewogen week ...
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Jana
31 Maart 2010 | Nepal, Pokhara
Hellow allemaal,
ik maak weer even de tijd om een blogje te schrijven.
IK heb nu vakantie op school, dus daarom speel ik nu vooral met de kindjes uit mijn dorp. Ik kocht verf, kleurpotloden, uno, ludo ( een soort mens erger je niet), slangenspel. Ik kocht ook blokken voor school maar daar spelen de kindjes nu ook mee. Het is een groot succes er komen elke dag gemiddeld een 8tal kindjes spelen verspreid over de dag. Het is super om te zien hoe ze zich amuseren. Onder de volzassen is ludo ook een zeer gegeerd spel. Ze laten er zelfs hun werk voor staan en weerhouden soms de kinderen ervan om te spelen. Dit vind ik net iets minder maarja... Verder heb ik ook veel tijd om te lezen.
Van donderdag tot zondagmorgen kwamen dan vrijwilligers uit Bhaktapur naar Pokhara. Het waren gezellige daagjes. We wandelden langs het meer, naar de world peace pagoda, zij gingen paragliden en Dafne en ik wandelden naar de landingsplaats, we gingen shoppen, lekker eten, happy houren, gezellig bijkletsen. Dit laatste was voor mezelf het allerleukste eens 3 dagen gewoon nederlands kunnen praten met mensen die je al een beetje kent.
Jammer genoeg merkte ik op zondagmorgen dat mijn portefuille weg was. Verloren of gestolen ik weet het niet. Ik ging terug naar het restaurant daar hadden ze hem niet gevonden. Dan naar de toeristenpolitie, een uurtje wachten vooraleer er een politieagent komt. Dan naar een ander politiekantoor gestuurd worden op een half uurtje wandelen). Daar er dan 2 uur over doen om procesverbaal te laten maken waar ze dan nog niet alles willen opschrijven wat je kwijt bent. grrr Dan vragen ze doodleuk om een kopie te laten maken van mijn paspoort. Toen ik vroeg met welk een geld ik dat moest betalen gingen ze zelf een kopie gaan maken. Dit was een beetje frustrerend. Dan naar huis gebeld vanwaar ze mijn kaarten blokkeerden. Bleek dat we dan naar Amerika moesten bellen voor een emergency replacement card. Dit deed Asja voor mij terwijl ik via internet de antwoorden gaf. Ja het was me het voormiddagje wel. Bij deze wil ik mama papa en Asja nog een keer bedanken. Ik keerde dan terug naar Tsower. Daar was die moeder ook heel erg geschrokken dat mijn kaart weg was. Volgens Kapil was hij gestolen ( en toen ik het later op school vertelde zeiden de leerkrachten ook dat hij vast gestolen was). In de loop van de vooravond kreeg ik dan telefoon vanuit Amerika dat ik donderdag mijn emergency card zou krijgen. S' avonds kwamen alle vrouwen uit Tsower bij ons zingen en dansen. Ik kreeg een bloemenketting en een tika. Ik moest heel de avond dansen met alle vrouwen. Dit was heel leuk. Eigenlijk deden ze dit om geld van mij te krijgen, kwam Kapil mij vertellen. Dit doen ze bij iedereen die uit het buitenland komt, ook bij hun eigen vader die in India werkt. Dit geld gebruiken ze dan om de straat te verbeteren en tempels te bouwen, ... Ik kon hen jammer genoeg op die moment geen geld geven maar beloofde vanaf dat ik terug geld kon afhalen hen geld te geven. Want ik wilde eigenlijk sowieso iets doen voor het dorp, want het hele dorp was / is heel gastvrij voor mij.
Deze week ging ik nog eens naar school om te kijken of ik met iets kon helpen. Ik nam ook de boeken mee die ik met jullie geld kocht. Ik kon niets doen op school, er waren maar 4 leerkrachten en die zaten daar maar wat te zitten. Ik moest van de principal in alle boeken mijn naam schrijven, zodat ze me niet zouden vergeten. Ik schreef overal " jana and friends" omdat ik de boeken met jullie geld kocht. Nu vrijdag word mijn laatste dag op school. Dan komen de leerlingen hun resultaten halen. Ik heb nu voor de oudste leerlingen een balpen en voor de jongere leerlingen een potlood en gom. Als ik voor vrijdag hier nog aan geld geraak koop ik voor hen allen nog een kopieboek.
Eergisteren en gisteren donderde, bliksemde, regende, hagelde en stormde het ook in Tsower. Een halfuurtje voordien begin je dit ongeveer te merken en heb je tijd om alles onder het afdak te plaatsen en op te ruimen. De leukste bezigheid is dan ook kijken naar het weer. Maar de bliksem slaat hier heel vaak in een paar keer echt vuurstoten gezien bij de electriciteitsbak. De eerste dag waren door de storm ook verschillende bananenbomen afgebroken. 1 op de electriciteitstkabel. Deze hebben we dan eerst in stukjes gehakt. De volgende dag dan de bananen van de bomen gehaald die afgebroken waren. Door de storm konden we nu ook de trossen bananen echt afsnijden, waar deze voorheen veel te hoog waren. Dus een geluk bij een ongeluk.
Vandaag kwam ik naar Pokhara om morgen mijn bankkaart te krijgen. Kwam ik net in het hotel aan als er net ook een man met een enveloppe van DHL binnenkwam. Bleek dat het mijn kaart was, weliswaar een dagje te vroeg. Ik supergelukkig maar nu ik geld wou afhalen werkte mijn pincode niet. Dus nu eerst nog dit probleem oplossen en hopelijk gaat alles dan goed.
Zo dit was het weer voor nu tot later ...
groetjes jana
ik maak weer even de tijd om een blogje te schrijven.
IK heb nu vakantie op school, dus daarom speel ik nu vooral met de kindjes uit mijn dorp. Ik kocht verf, kleurpotloden, uno, ludo ( een soort mens erger je niet), slangenspel. Ik kocht ook blokken voor school maar daar spelen de kindjes nu ook mee. Het is een groot succes er komen elke dag gemiddeld een 8tal kindjes spelen verspreid over de dag. Het is super om te zien hoe ze zich amuseren. Onder de volzassen is ludo ook een zeer gegeerd spel. Ze laten er zelfs hun werk voor staan en weerhouden soms de kinderen ervan om te spelen. Dit vind ik net iets minder maarja... Verder heb ik ook veel tijd om te lezen.
Van donderdag tot zondagmorgen kwamen dan vrijwilligers uit Bhaktapur naar Pokhara. Het waren gezellige daagjes. We wandelden langs het meer, naar de world peace pagoda, zij gingen paragliden en Dafne en ik wandelden naar de landingsplaats, we gingen shoppen, lekker eten, happy houren, gezellig bijkletsen. Dit laatste was voor mezelf het allerleukste eens 3 dagen gewoon nederlands kunnen praten met mensen die je al een beetje kent.
Jammer genoeg merkte ik op zondagmorgen dat mijn portefuille weg was. Verloren of gestolen ik weet het niet. Ik ging terug naar het restaurant daar hadden ze hem niet gevonden. Dan naar de toeristenpolitie, een uurtje wachten vooraleer er een politieagent komt. Dan naar een ander politiekantoor gestuurd worden op een half uurtje wandelen). Daar er dan 2 uur over doen om procesverbaal te laten maken waar ze dan nog niet alles willen opschrijven wat je kwijt bent. grrr Dan vragen ze doodleuk om een kopie te laten maken van mijn paspoort. Toen ik vroeg met welk een geld ik dat moest betalen gingen ze zelf een kopie gaan maken. Dit was een beetje frustrerend. Dan naar huis gebeld vanwaar ze mijn kaarten blokkeerden. Bleek dat we dan naar Amerika moesten bellen voor een emergency replacement card. Dit deed Asja voor mij terwijl ik via internet de antwoorden gaf. Ja het was me het voormiddagje wel. Bij deze wil ik mama papa en Asja nog een keer bedanken. Ik keerde dan terug naar Tsower. Daar was die moeder ook heel erg geschrokken dat mijn kaart weg was. Volgens Kapil was hij gestolen ( en toen ik het later op school vertelde zeiden de leerkrachten ook dat hij vast gestolen was). In de loop van de vooravond kreeg ik dan telefoon vanuit Amerika dat ik donderdag mijn emergency card zou krijgen. S' avonds kwamen alle vrouwen uit Tsower bij ons zingen en dansen. Ik kreeg een bloemenketting en een tika. Ik moest heel de avond dansen met alle vrouwen. Dit was heel leuk. Eigenlijk deden ze dit om geld van mij te krijgen, kwam Kapil mij vertellen. Dit doen ze bij iedereen die uit het buitenland komt, ook bij hun eigen vader die in India werkt. Dit geld gebruiken ze dan om de straat te verbeteren en tempels te bouwen, ... Ik kon hen jammer genoeg op die moment geen geld geven maar beloofde vanaf dat ik terug geld kon afhalen hen geld te geven. Want ik wilde eigenlijk sowieso iets doen voor het dorp, want het hele dorp was / is heel gastvrij voor mij.
Deze week ging ik nog eens naar school om te kijken of ik met iets kon helpen. Ik nam ook de boeken mee die ik met jullie geld kocht. Ik kon niets doen op school, er waren maar 4 leerkrachten en die zaten daar maar wat te zitten. Ik moest van de principal in alle boeken mijn naam schrijven, zodat ze me niet zouden vergeten. Ik schreef overal " jana and friends" omdat ik de boeken met jullie geld kocht. Nu vrijdag word mijn laatste dag op school. Dan komen de leerlingen hun resultaten halen. Ik heb nu voor de oudste leerlingen een balpen en voor de jongere leerlingen een potlood en gom. Als ik voor vrijdag hier nog aan geld geraak koop ik voor hen allen nog een kopieboek.
Eergisteren en gisteren donderde, bliksemde, regende, hagelde en stormde het ook in Tsower. Een halfuurtje voordien begin je dit ongeveer te merken en heb je tijd om alles onder het afdak te plaatsen en op te ruimen. De leukste bezigheid is dan ook kijken naar het weer. Maar de bliksem slaat hier heel vaak in een paar keer echt vuurstoten gezien bij de electriciteitsbak. De eerste dag waren door de storm ook verschillende bananenbomen afgebroken. 1 op de electriciteitstkabel. Deze hebben we dan eerst in stukjes gehakt. De volgende dag dan de bananen van de bomen gehaald die afgebroken waren. Door de storm konden we nu ook de trossen bananen echt afsnijden, waar deze voorheen veel te hoog waren. Dus een geluk bij een ongeluk.
Vandaag kwam ik naar Pokhara om morgen mijn bankkaart te krijgen. Kwam ik net in het hotel aan als er net ook een man met een enveloppe van DHL binnenkwam. Bleek dat het mijn kaart was, weliswaar een dagje te vroeg. Ik supergelukkig maar nu ik geld wou afhalen werkte mijn pincode niet. Dus nu eerst nog dit probleem oplossen en hopelijk gaat alles dan goed.
Zo dit was het weer voor nu tot later ...
groetjes jana
-
05 April 2010 - 11:18
Martin &chantal:
Hallo Jana. nog even een berichtje uit Donk city je hebt daar wel even een bewogen weekje achter de rug.ja het leven is hard als je zonder geld zit je moet het mij niet vertellen ik weet er alles van. wat ik mij verder afvraag is als je daar ook aan frieten geraakt of als je er zelf kan maken.als ik de temperatuur daar bekijk kan je je maar beter een beetje voorbereiden tegen de tijd dat je terugkomt want hier is het nog steeds huilen met de pet op, vorige week 4 graden .Dus profiteer er daar nog maar eens goed van voor je laatste maand . Hopelijk zien we je gauw eens terug groeten uit maldegem Martin ,Chantal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley