Een superweek ...

Hellow allemaal,

even om iedereen gerust te stellen, mijn bankkaartprobleem was nog dezelfde avond opgelost met dank nog maar eens aan de papa en de mama.

De volgende dag dan direct 320 schriftjes gaan kopen. Dat zijn er echt heel veel.... Ongeveer 2 voor elke leerling. Op vrijdag was het dan zover en ging ik afscheid nemen op school. Op donderdag toch nog maar eens de principal gebeld want de kinderen in mijn dorp wisten niet dat ze naar school moesten komen. MIj werd verteld dat ze hun resultaten moesten komen halen, maar bleek achteraf dat ze enkel kwamen voor mijn afscheid. Onder de weg naar school, toen ik in het dal wandelde kwamen er al leerlingen naar mij toe met bloemetjes... Toen de ceremonie begon na 2 uur wachten op de principal.... In het begin van de ceremonie kreeg ik eerst een afscheidswoordje in het nepalees en daarna in het Engels waarbij de principal tranen in zijn ogen kreeg. Daarna kreeg ik tikapoeder over heel mijn gezicht en een bloemenkrans van de leerkrachten en ook een pakje ( waar er 2 typische nepalese vaasjes inzaten). Daarna waren er leerlingen die van thuis bloemen en bloemenkransen meehadden die kwamen ze mij dan een voor een omdoen. Ik denk dat ik er wel een stuk of 15 kreeg mijn nek hing helemaal vol. Dan nog wat fotos genomen. Dan ging ik naar elke klas om de cadeautjes uit te delen voor iederen 2 schriftjes een potlood en gom en een snoepje voor de oudere leerling ook een balpen die ik van de kbc gekregen had. Ongeveer de helft van de leerlingen waren op school. het andere materiaal liet ik op school en geven ze de leerlingen als het terug school is. Dan vrijdagnamiddag en zaterdag de hele dag gespeeld met de kids uit de buurt. De moeder was naar Begnas om mijn afscheidscadeau te halen hadden de jongens verklapt. savonds kreeg ik dan het cadeau al want de jongens konden niet wachten om het te geven. ik kreeg een lungi ( wikkelrok) en een soort wierookhouder. Dan terug fotos genomen...

Op zondag ging ik dan naar Pokhara want maandag en dinsdag ging ik raften. Dit was echt een superervaring. We waren met 6; een koppel uit Engeland die in hongkong wonen en werken, een broer en zus uit Duitsland, een meisje uit Denemarken en ik. Dan had je nog een guide in de boot en een resqueman in een kayak.Ik deed de seti river. Een heel rustige rivier in deze tijd van het jaar. Eerst moesten we onze boot zelf oplazen.De eerste dag was vooral rondkijken en dan op het einde wat snelle rapids waarbij ik bijna 2 maal uit de boot viel maar telkens net niet. Rond de middag stopten we op een stukje strand om te lunchen we kregen zowaar een buffetje waar we uit konden kiezen echt luxe voor mij. S avonds stopen we dan terug op een stukje land, we zetten onze tent op. Daarna kregen we eerst thee met popcorn, dan soep met kroepoek. En daarna nog dal bhaat. We kletsten wat rond het kampvuur bij een biertje... Dit was echt een idyllische ervaring. De volgende dag was dan een stuk rivier met heel veel rapids. OP een bepaald moment zaten we vast op een rots en was onze guide ook uit de boot gevallen. Daar zit je dan met zen allen. Onder de weg kletsten we en zongen wat af. Om de zoveel tijd stopten we ook om even te zwemmen. SUper door het feit dat je een reddingsvest draagt kan je je op je rug gewoon laten meedrijven met de stroming... Op de terugweg hebben we gezongen en gedanst in de bus. Onder de weg was er dan nog een strike omdat een andere bus een ongeluk gehad had.

Op woensdagavond was er een dans en zangavond van de vrouwen in Tsower om geld te krijgen van de zoon van de tante, die voor het nieuwjaar terugkwam van zijn werk in Dubai. Dus weer supergezellig meegezongen en gedanst. Donderdag in de voormiddag deed ik mijn was, pakte mijn bagage terug in, speelde spelletjes. Ik sliep ook wat want voel me wat verkouden worden. In de namiddag keken we dan naar de cdrom met fotos die ik voor hen gemaakt had. IN de late namiddag had ik dan afscheid in het dorp. Ik kreeg een tika, de trouwjuwelen van een van de vrouwen in het dorp ( zodat ik er mooi uitzag voor de fotos). Daarna kreeg ik zoete rijst met vis te eten. Ik kreeg een heel bakje vis en zij allemaal maar 1 stukje. Ik voelde me er heel dubbel bij, aan de ene kant wou ik liever dat we gewoon evenveel kregen, maar aan de andere kant wilden ze mij bedanken dus ik verstond het wel. Daarna kreeg ik een tika, bloemenkrans en cadeautje. Dan terug zingen en dansen. Jaja ik zing en dans hier wat af. Daarna was het mijn tijd om een cadeautje aan het dorp te geven. Ik gaf hen 5000 roepie een goede 50 euro hiermee gaan ze de straat vernieuwen zodat er minder stof is en ze kopen hiermee ook cadautjes voor de kindjes als ze spelletjes spelen tijdens festivals.
Ik sponserde de school in Pachabaiya ook voor 3000 roepie. Dit gaat via mijn contactpersoon dus heb er wel vertrouwen in dat het goed komt.Ze gaan dit geld gebruiken om een class 9 en 10 te maken.

Op vrijdag dan vertrokken uit mijn gastgezin. Dit ging gepaard met de nodige traantjes. De moeder zei 'never forget me' en dan kreeg ik traantjes in de ogen. Dan met de kindjes nog uno gespeeld om de tranen tegen te houden. Maar dan begon die moeder ook te wenen. En dan kwam de tante en die kreeg dan ook tranen in haar ogen waarop ik ook weer begon. Gelukkig was de bus er dan al snel. Ik kreeg nog vlug een tros bananen en bloemetjes in mijn handen gedrukt en toen kregen de kids ook tranen in hun ogen.... Nu hebben ze me ondertussen al elke dag een smsje gestuurd...

Op zaterdag dan de bus naar Bhaktapur genomen. Het voelde echt als thuiskomen alles was nog hetzelfde. Sommige handelaars kenden me nog en ik werd vriendelijk begroet met 'youre back' echt super. Ik dropte dan mijn bagage vlug in Kwopa. Dan ging ik snel naar het restaurant vanwaar we naar het spektakel van nieuwjaar gingen kijken. HIer in Bhaktapur hebben ze een tempel op wielen met aan weerszijden touwen. Elk jaar rond nieuwjaar is er een wedstrijd tussen noord en zuid bhaktapur. Ze moeten proberen de kar aan hun kant van de stad te trekken. Het was een leuk spektakel om naar te kijken. Daarna met alle vrijwilligers iets gaan eten. Weer veel nieuwe mensen leren kennen. Deze nacht rond 12 uur werden we dan wakker van lawaai op straat. Bleek dat de mannen nog altijd / opnieuw aan de tempel op wielen aan het trekken waren en die nu voorbij het guesthouse paseerde. Het guesthouse daverde echt. Maar super om dit ook mee te maken...

Deze morgen dan lekker uitgeslapen ( tot 8 uur jaja naar nepalese normen is dit echt uitslapen)en opt gemak ontbeten met king curd mmmmm wat heb ik dit gemist... Deze namiddag ga ik dan op bezoek bij mijn Bhaktapurse gastgezin en morgen maak ik een uitje met andere vrijwilligers en dinsdag ga ik dan gaan informeren voor mijn kort rondreisje door tibet.

Vele groetjes jana