Afscheid nemen ....

Hallo,

nu ik thuis ben wil ik jullie nog mijn reiservaringen van de laatste week meegeven.

Zoals jullie in mijn vorige blog al konden lezen was er op zaterdag al wat strike omdat het de eerste mei was. Vanaf zondag tot ik naar huis kwam is het dan nog alle dagen strike geweest. Jullie kunnen zich daar het volgende bij voorstellen. Mannen en vrouwen die lopen te demonstreren door de straten ( de helft weet wel niet waarvoor ze demonstreren), de eerste dagen was het ook heel vredig ,zongen ze liedjes. Wel is het zo dat alle winkels gesloten waren, enkel tussen 18 en 20 uur mochten ze opengaan. De prijs van groenten en fruit was plots 3 keer zo hoog. Er mochten geen taxis, bussen, riksjas rijden. Alle betaalautomaten zijn gesloten alsook de banken, je geraakt niet aan geld. Op het einde waren er ook meer conflictjes; staken ze al iets in brand en sloegen en schopten ze mensen. Ik heb best veel strikes meegemaakt in Nepal maar anders wist je altijd van tevoren hoe lang ze zouden duren en nu niet. Op zondag had ik een wandeling door Kathmandu gemaakt en het durbar square gaan bezoeken. Door de strike mochten er nu geen auto's over rijden en was het wel mooi om te zien. Op dinsdag was ik met Anouk naar de luchthaven gegaan om haar familie op te pikken. Normaal hangen de taximannetjes rond je. Nu moesten we zelf personen aanspreken. Tot in Bhaktapur vroegen ze 10 000 roepi.20 keer meer dan anders. Voor 5000 roepi wilden ze ons dan naar Thimi voeren. Vandaar dan nog een uurtje wandelen naar Bhaktapur want we hadden allemaal best wel wat bagage bij ons. In Bhaktapur gingen we dan eerst gaan eten, ik at nog eens momos mmm. Daarna ging ik vlug naar Swarga om mijn bagaga te pakken. Ik bracht enkel souvenirs mee naar huis en liet al mijn kleren in Swarga achter. Ik vroeg aan Chan van het guesthouse of hij een taxi voor me kon regelen naar Kathmandu. Maar voor die avond was het niet mogelijk. Wel voor de volgende morgen om 4 uur, dit heb ik dan maar aanvaard. Anders was het plan om een porter voor mijn bagage te zoeken en de 15 km naar kathmandu te wandelen. Dus op woensdag nam ik de taxi dan om 4 uur. Het voelde echt aan als een ontsnappig uit Bhaktapur, ik stond ook op 20 minuten in Kathmandu ik was er nog nooit zo snel geraakt. Jaja de taxi reed 80 km/uur in plaats van de gebruikelijke 30 / 40 km/uur. Die nacht vond ik dan gelukkig nog een guesthouse. Op woensdag vooral wat uitgerust. Op donderdag dan al om 11 uur naar de luchthaven vertrokken voor mijn vlucht van 16 uur. Maar dan was ik er zeker op tijd. Dan een rustige terugvlucht naar huis. Nu terug thuis wordt het terug even aanpassen aan alle luxe. Maar door de niet zo fijne laatste week wou ik nu echt wel naar huis komen. Maar ik vergeet de supermomenten in Nepal nooit! Het waren superleuke maanden, waarin ik veel genoten,gewerkt, bijgeleerd, gereisd, nieuwe mensen leren kennen, mezelf beter leren kennen, ....heb. Kortom een ervaring die ik de rest van mijn leven met mij meedraag en die ik voor geen geld ter wereld gemist zou willen hebben.

Ik wil ook nog een paar mensen bedanken:
* mijn beide gastgezinnen voor de superfijne periode
* al mijn werkplaatsen voor de vele ervaringen die ik er mocht opdoen
* mijn contactpersonen: Joyce; Krishna; Domador; Vidaya
* de andere vrijwilligers voor de vele leuke momenten
* alle leuke personen die ik in Nepal leren kennen heb
* al de mensen die mij centjes meegegeven hadden. Door jullie heb ik er echt veel kunnen verwezenlijken.
* al de mensen die mijn blog volgden
* al de mensen die me via mijn blog, facebook, email reacties toezonden. Dit deed mij telkens superveel deugd.
*....

Nog even een overzichtje van wat ik verwenzenlijkt heb met jullie donotatiegeld: een knutselproject, kleurpotloden, wasco's, verf , schrijfpotloden, gommen, slijpers, schriftjes, Engelse woordenboek, sleutelhangers,balonnen, snoepjes, casettespeler, speelgoed ( puzzels, piramides voor de fijne motoriek,gezelschapspelletjes, blokken ....), sportmateriaal ( springtouwen, frisbees, badmintonraketten, bal,...), meer dan 100 leesboeken, tandenborstels en tandpasta, ehbokit, geld voor bouw nieuwe klaslokalen, geld in het dorp voor aanleg nieuwe straat en onderhoud tempel, geld voor ERC om iets te kopen voor de kinderen, al het donotatie geld die ik nog over heb gaat naar Swarga. Deze zijn een nieuw kindertehuis aan het bouwen voor kinderen met een fysieke beperking dus kunnen alle steun goed gebruiken.

Vele groetjes Jana vanuit Maldegem