Allemaal beestjes ....

Hellow allemaal,

De afgelopen week heb ik weer veel beleefd. Zondag ging ik met de andere vrijwilligers naar Kathmadu en daarna naar Bodnath. Dit was echt een enorm mooit plaats met een heel grote stoepa. Ik voelde me echt heel heel klein en nietig toen ik daar stond. Het is er ook super rustig en mooi om al die biddende mensen te zien. De volgende dag ging ik met Swarga naar de zoo waar we veel beestjes zagen. Maar de grootste belevenis waren wij in de ogen van de nepalezen. Waar in Belgie de mensen nog subtiel naar kinderen met een handicap kijken of naar personen uit het buitenland. Staan ze hier gewoon in een cirkel rond je te kijken en onbeschaamd foto's te nemen. Echt ambetant want we waren net een spelletje aan het spelen met de kinderen en konden dus niet echt ergens anders gaan zitten. Maar de dierentuin op zich was heeel mooi, vogels gezien die ik nog nooit gezien had. En de swarga daycare kindjes zijn superlief.

Op de 'normale' school mijn eerste 2 daagjes doorgekomen. Binnen de 5 minuten werd ik voor de klas gezet met de mededling doe maar. Daar sta je dan zonder te weten wat die kinderen al dan niet al beheersen in het engels. En zo was het 2 dagen na elkaar. Toen ik vroeg om eens te mogen kijken hoe zij lesgeven zeiden ze van ja maar het is er nog niet van gekomen. In hun ogen geef ik alleen maar engelse les. Maar ik ben er voor de kindjes met een handicap, dus volgende week probeer ik echt door te dringen dat ik elk kind minstens 1 uur in de week individueel begeleid. Ook wil ik helpen in de nursery class want daar staat 1 leerkracht alleen voor 23 kleutertjes. Maar voor de moment verwachten ze gewoon van mij dat ik Engelse les geef. Ik mag geven wat ik wil, ik hoef hun boek niet te volgen. Ik heb hierbij een dubbel gevoel. Enerzijds leuk omdat ik dan kan geven wat ik wil. Anderzijds heb ik geen houvast of basis om mij op te baseren. Maar deze week ben ik 3 dagen vrij van deze school omdat ze examens hebben. ZO heb ik tijd om mijn lesjes van de komende weken wat voor te bereiden.

In de 'school' voor de personen met een handicap begin ik mijn weg te vinden. Het heeft heel wat weg van een dagcentrum. Zij spreken geen Engels en ik bijna geen Nepalees maar het communiceren lukt al een beetje. Lang leve gebaren en gezichtsuitdrukkingen. Ik hoop dat ik hier ook zelf een paar activiteiten kan organiseren. Ik ga dit vrijdag bespreken met de andere leerkrachten.

Dit weekend ben ik ook naar het royal chitwann national park geweest. Samen met de 4 andere vrijwilligsters. Het werd een gezellig meiden weekend. We gingen kijken naar de sunset met een coktail bij de hand en daarna kijken naar een culturele show. Het was een mooie show met muziek en dans. De volgende dag gingen we cano varen. We moesten echter de tocht onderbreken omdat een rhino net besloten had om zijn bad te nemen. Mooi om te zien. Daarna gingen we te voet verder en hadden zo een stukje jungle walk. Daarna gingen we naar het elephant breeding center waar de enige levende olifantentweeling leeft. Ze zijn net een jaar en lopen ook vrij rond tussen de toeristen. Mooi om te zien hoe ze speelden met elkaar. Daarna gingen we olifanten wassen. Ook een leuke ervaring! Al komt het erop neer dat olifant gewoon de toeristen natspuit. Daarna waren we vrij om dan in de namiddag een elephant walk te gaan maken. De zitjes voor 4 personen waren niet echt comfortabel. Maarja het was een leuke ervaring, we zagen ook een kleine rhino, een hert en vogels. Die avond kwam een man die in het hotel werkt bij ons zitten op het terras. HIj had goed gedronken, maar we kregen gratis raki van hem dusja. ZO heb ik de nationale drank ook eens geproefd. De laatste morgen op birdwatching geweest, het was mistig waardoor we niet superveel vogels zagen.

In mijn gastgezin is alles goed. Al begrijpen ze niet waarom ik zoveel uitstapjes maak. Reizen of uitstapjes maken zit niet echt in hun cultuur.Ondertussen eet ik nu ook mijn dal bhaat met mijn handen. Ik ben welliswaar altijd de laatste klaar. Waardoor ik nu als eerste moet starten. Ze scheppen eerst uit voor mij zodat ik kan beginnen dan pas voor hen allen. Want ik mag mijn eigen bord hier niet afruimen en anders moest er altijd een zusje wachten tot ik gedaan had. Maar nu ik eerder begin heb ik bijna gelijk met hen gedaan. Ik vertelde hen ook dat ik gerust mijn eigen bord kan afruimen, dat ik dit thuis ook doe. Maar daar willen ze niet van weten. Binnen een paar weken als ze me goed kennen wil ik het toch zelf gaan doen. Deze morgen zag ik ook een rat door de keuken lopen terwijl ik mijn dal bhaat aan het op eten was.

vele groetjes jana