Namaste

hallo allemaal,

hier ben ik met mijn verslagje over mijn gastgezin en werk.

Maar voor dit alles had ik eerst een introductie tweedaagse. Eerst kregen we door Krischna een rondleiding in Bhaktapur. Heel mooi om te zien! Ik ga zeker zelf nog eens alles gaan herbekijken. Daarna begon onze introductie in de Nepalese taal. Het begon met namaste maar werd steeds moeilijker. Ik zal velen moeten oefenen voor ik dit onder de knie zal hebben.
De tweede dag gingen we naar Khatmandu. Joyce toonde ons wat plaatsen maar ik moet zeker nog een paar dagen terug om alles te gaan bezichtigen.

Mijn werk op school.Ik werk in Thimi, dit is een dorpje dicht bij Bhaktapur. Elke dag wandel ik eerst 15 minuten, dan 15 minuten bussen als ik geluk heb en daarna nog 10 minuten stappen. Op mijn eerste werkdag bezocht ik 3 scholen. De Mental Retardation school is mijn hoofdschool. Hier gaan personen tussen de 12 en 35 samen naar school. Voor mij is het meer een combinatie van school en dagcentrum. Daarna bezocht ik 2 andere gewone scholen waar er ook kinderen met een handicap lesvolgen. Het zou de bedoeling zijn dat Linda ( een andere vrijwilligster) en ik deze kinderen een soort gon begeleiding zullen geven. Op mijn 2de werkdag ging ik enkel naar de MR school. Ze beginnen er hun dag met Yoga, daarna de namen zeggen van wie er in de klas zit. Elke persoon moet de naam van alle andere personen afzonderlijk zeggen. Daarna is het op vrijdag poetsdag. En in de namiddag moesten ze per 2 tegen elkaar om ter eerst een fles vullen met een potje. Vanaf volgende week ga ik 3 dagen naar een gewone school en 2 dagen naar de MR school. Hopelijk is er wat werk voor ons en anders gaan Linde en ik een projectvoorstel uitwerken.

Mijn gastgezin valt echt supergoed mee. Ik heb hier plots 5 zussen tussen de 12 en 20 jaar. Hun namen lijken allemaal heel sterk op elkaar. Ik heb hier ook nog een broertje van 10. En een mama en een papa (maar de papa zag ik nog niet hij is buschauffeur en bijna niet thuis) De eerste uren waren wat onwennig. Maar Julie de vrijwilligster voor mij had een memoryspel achter gelaten waar we mee konden spelen en zo was het ijs snel gebroken. Zij toonden mij wat foto's en ik toonde hen mijn foto's. Ik overliep met hen ook mijn Nepalese woordjes en zei hielpen mij bij de uitspraak. Ik sta hier om 6 uur op dan was ik mij en kreeg thee met een boterham ( zo van da toast brood maar dan niet getoast) rond 9 uur eten we dan Dal Bhaat (rijst met linzensoep) en groenten. voor de lunch op school neem ik koekjes en een banaan mee. Vandaag kreeg ik in mijn gqstgezin noedels. en 's avonds om 19 uur eten ze nog eens dal baat. Dus honger hoef ik hier niet te hebben. De eerste avond kreeg ik ook een lepel. Maar zij eten met hun rechterhand, ik heb het geprobeerd maar dit gaat supertraag. En de nepalezen eten echt wel snel, zelfs met mijn lepel ben ik vaak de laatste. Mijn kamer is ook echt groot. Bijna gelijk thuis. Het bed is echt superhard, gewoon een plank met een matje op. Ik ben superblij dat ik mijn matje meeheb. Ik heb een 2 persoonsbed dus ik kan ook mijn deken nog dubbel plooien. 1 deel onder en 1 deel boven mij. En zo lig ik best wel zacht. De kinderen en de moeder zijn ook heel nieuwsgierig naar mijn gerief. ZO had de zoon mijn zaklamp voor op mijn hoofd ontdekt en liep dan zo door het huis. Of een zus had mijn flair ontdekt ( toch even snel de naakte mannen eruit gescheurd voor de jongere zusjes en de mama :-)). Ik leerde hen ook een kaartspel en ging zwemmen met de 3 jongste ( met een t shirt over mijn badpak, gelukkig had de jongste dochter mij gewaarshuwd dat er veel mannen waren en dat ik beter een t shirt aandeed, zelf zwom ze gezoon in haar kleren een shortje en een topje). Het zwmbad had een uniek uitzicht maar het water was voor mij toch wel koud. Ik mag hier voor de rest mijn eigen bord ( meer zoiets als een metalen schaal) niet zelf afwassen. De zaterdag is hier ook wasdag. Eerst waren mijn kleren aan de beurt. Zo een handwasje voor lange broeken truien is precies nog niet zo evident maar kheb tijd om het te leren. Daarna mocht ik mij douchen op het dakterras. Dat komt er dus op neer dat ik mijn bikini met een handdoek rond mij mijn haar was. Voorover gebogen staan en dan goot er een dochter water over mijn hoofd en daarna kon ik mijn armen en benen wassen. Ze hebben hier ook niet echt een badkamer. Het toilet is een franstoilet en ze hebben enkel een kraantje met koud water dat dan gewoon op de grond loopt want een lavabo ofzo hebben ze niet.


Morgen ga ik met de andere vrijwilligers naar Bodnath gaan kijken naar de grootste stoepa en maandag mag ik mee met de kindjes van Swarga ( de organisatie waar Joyce ( mijn contactpersoon hier) oprichtster van is) naar de dierentuin in Patan. Joepie...

Tot volgende week een keer!
groetjes jana